Over richtlijnen, protocollen en goed hulpverlenerschap

Evidence based medicine, oftewel geneeskunde op basis van bewijs, is het expliciet, oordeelkundig en consciëntieus gebruikmaken van het beste beschikbare bewijs bij het maken van een keuze voor de behandeling van een patiënt. Maar past deze benadering binnen de eisen die het gezondheidsrecht aan hulpverleners stelt? Handelt een hulpverlener niet vakbekwaam als de behandeling niet evidence-based is? Is de keuze altijd juist als de arts gebruik maakt van het best beschikbare bewijs?